Świat, który nas otacza, wymaga coraz szybszego tempa życia. Wymaga się od nas przestrzegania terminów w życiu zawodowym i wypełniania kolejnych obowiązków związanych z naszym życiem osobistym. Jednocześnie pokonujemy coraz większe odległości – zawsze w pośpiechu. Coraz bardziej zabiegani nie mamy czasu na relaks i odpoczynek, a to odbija się na naszym zdrowie.
Stres i zdrowie
Zaburzenia nerwicowe nazywane zwykle nerwicami charakteryzują się przede wszystkim stanami lękowymi. Medycyna nadal nie wie zresztą do końca, jak dochodzi do ich powstania i rozwoju. Obecnie uważa się, że czynniki biologiczne, genetyczne i psychologiczne mają w tym kontekście do odegrania tak samo ważną rolę. Nie bez znaczenia wydają się więc także stresujące wydarzenia życiowe.
Nerwica to nie jedna choroba, ale grupa zróżnicowanych zaburzeń, nic więc dziwnego, że ich objawy różnie się prezentują. Mamy więc do czynienia zarówno z fobiami, a więc z lękami występującymi w ściśle określonych okolicznościach, jak i z lękiem przed wystąpieniem określonej sytuacji. Popularne obecnie fobie społeczne to tak naprawdę lęk przed koniecznością wchodzenia w interakcje społeczne. Z kolei fobie specyficzne to lęk przed bardzo konkretną sytuacją taką, jak choćby lęk wysokości, czy też lęk przed możliwością spotkania na swojej drodze pająka. Czasem sytuacja staje się jeszcze poważniejsza. Poza lękiem możemy mieć przecież do czynienia z atakiem paniki. W takim przypadku można zaobserwować między innymi: pocenie się, kołatanie serca, drżenie mięśni, nudności, zawroty głowy, a nawet duszności.
Mówiąc o zaburzeniach nerwicowych nie można przemilczeń także tak zwanych zaburzeń somatoformicznych. Osoby zmagające się z nimi przeważnie narzekają na bardzo konkretne objawy związane z określonymi organami. Mogą być to nudności, bóle brzucha, kołatanie serca albo bóle w klatce sercowej. Dopiero po wykluczeniu wielu innych możliwych przyczyn można przy tym postawić diagnozę, zgodnie z którą problemem pacjenta zmagającego się z takimi trudnościami jest właśnie nerwica.
Do grupy nerwic zalicza się także zaburzenia obsesyjno-kompulsywne. Osoba chora zwykle zmaga się nie tylko z dużym napięciem, ale również z przymusem wykonywania określonej czynności. Cierpienie jest tym większe, że chory zwykle doskonale zdaje sobie sprawę z tego, że wykonywanie tej samej czynności kilkakrotnie jest pozbawione sensu.
Zaburzenia nerwicowe można leczyć na kilka sposobów, kluczową rolę ma jednak do odegrania psychoterapia poznawczo-behawioralna. Oczywiście, nie ma żadnych przeciwskazań do korzystania także z innych form psychoterapii takich jako choćby terapia psychodynamiczna. Jeśli objawy są nasilone i uniemożliwiają normalne funkcjonowanie, można stosować także leczenie farmakologiczne.
Skuteczność terapii w dużym stopniu uzależniona jest też od tego, w jaki sposób poddający się jej pacjent radzi sobie ze stresem. Często pomaga więc również zaangażowanie charakterystyczne dla przyjaciół i znajomych. Pomocny może okazać się też wysiłek fizyczny, a nawet – masaż i pobyt w saunie.